Cantar á perfección.

Cantar á perfección é fácil.

A perfección inspira.

Nada inspira a cara de noxo

que pois condo daqué che disgusta.

Todo lo inspira el sonriso sereo,

alegre,

despreocupado

condo daqué che agrada.

Nada inspira condo non me miras,

e,

quiciabes sen sabello,

apagas a lluz aos meus ollos,

afogas nel frío el meu corpo.

Todo lo inspiras condo abres os ollos

e a lluz éntrame polos poros

e tas xunta min,

e es tu,

e non teis igual.

Cantar á perfección é tan

tan fácil

que odio

visceralmente

a todos os poetas que cantan

ás musas perfectas.

A todos os homes que queren

ás mulleres inalcanzables.

Eu hei cantarte

colos tous defectos,

col bico de desagrado

que non sabes

ou non ques

disimular.

Colos tous silencios,

coas túas ausencias.

Porque anque todo tea escuro

tu has siguir sendo lluz.