"Puta España!"
e berrar tolos de alegría.
"Puta España!"
E se poidéramos botar todas as culpas
a ese ser montruoso
que é "España"?
Os días sen ilusiois,
os chuchos botados al aire,
á nada,
a quen non los quixo;
as noites de desvelos
e as vidas sen soños.
"Puta España!"
E berrar tolos de alegría,
afogando as nosas moitas miserias,
as nosas poucas esperanzas,
en litros
e litros
e litros
de alcohol.
Que fácil resultaría
xiringar úa bandeira,
a nosa,
e botar contra a bandeira de elos,
e cuspila,
e mexala.
"Puta España!"
E todas as dúbidas,
colquera fraqueza,
perderían importancia.
"Puta España!"
E xa non importaría
a falta dun proxecto pra un país,
dun país pra us fillos,
dus fillos pra un país.
"Puta España!"
E poder esqueicer
dúa puta vez,
que a cama che queda grande
e que non hai bandeira ardendo que tapeza
el cheirume da soledá.
Nenhum comentário:
Postar um comentário