Mirar a vida en allén,
como quen
mira
a vida
doutra persoa,
dúa
formiga.
Como quen
mira el aire que arrampla
coas follas
dos castañeiros
deixándolos
espidos
na dura
invernada.
E con
todo,
nada sinten
os
castañeiros.
Mirar a
vida en allén
como quen
mira
a vida
doutra persoa,
dúa
formiga.
Sintir el
airón que arrampla
coas follas
dos meus ollos
deixándome
espido
na dura
invernada.
E con todo,
nada sinto
deste frio.
Nenhum comentário:
Postar um comentário