terça-feira, 22 de março de 2022

Camíos andados.

Imos andando
camíos xa andados.
Naide fai camíos
nunca feitos.

Andamos camíos
que outros andaron
reinventando
lo xa inventado.

Andamos camíos
que outros encharcaron
coas llágrimas
                     coel sudor
                                    coel alma
seguindo pasos marcados.

Imos andando
camíos xa andados
pra que el sangre novo
enanche os nosos pasos.




segunda-feira, 7 de março de 2022

Islla dos Pataricos.

Islla dos Pataricos,

del outro llado del mar,

onde Polifemo cego quedou

e Ulises aos sous homes perdeu.


Islla dos Pataricos,

del outro llado del mar,

onde as almas dos nosos

van descansar.


Chórante as ondas

con berridas e bramidas,

chórate el mar,

como non te vai chorar!


Islla dos Pataricos,

del outro llado del mar,

onde Polifemo rompeu a chorar,

sen poder a Naide culpar.


Islla dos Pataricos,

del outro llado del mar,

dende onde miras pra nós

neste el noso naufragar.


Has comernos as coradas todas,

Islla dos Pataricos,

has vernos chorar,

del outro llado del mar.


Has vernos escondidos

tras as pellellas das ovellas,

has vernos tremar,

del outro llado del mar.


Has vernos maldecir a Polifemo,

máis imos maldecir a Posidón,

que coas súas ondas tollas

llevanos al tou atolón.


Islla dos Pataricos,

del outro llado del mar,

has vernos chorar,

mais nunca naufragar.



Foto grande: Illas das Portelas, Meirengos (Ribadeo).


quinta-feira, 3 de março de 2022

Cuando a Patria chama.

Onde deixache a túa dulce casa,
amigo Vládimir,
da que subiche al tren que ha llevarte
a terras llonxanas?

Onde deixache á dulce Irina,
que iba encher a túa vida
núa pequena aldea llabrega
das túas terras del Norte?

Onde deixache al tou pai enfermo,
amigo Volódimir,
que descanso pedía na súa cama
nun barrio obreiro del Oeste?

Onde deixastes as vosas vidas?
Esas vidas que eran vosas,
antias de que en vida
vos deran úa bandeira por mortaxa?

Alló van os treis
imparables,
baxo el augua que axeitín chora
os vosos destíos inevitables.

Corre Vládimir!
Corre Volódomir!
Chámavos a Patria
sedenta del voso sangre novo!

Sedenta da vosa mocidá
chama a Patria aos vosos brazos,
ás vosas maos,
que non han coller nin aixada nin martello.

Que fusiles han coller,
que han esfaragullar sangrantes amapolas
e arrancar coradas enemigas.
Que vos chama a Patria!

Probe de ti,
amigo Vládimir.
Esfaragulladas as amapolas
non has poder poer ningúa
nos rizos de ouro
da dulcísima Irina.
Quedou elluitada antias de viuda.

Probe de ti,
amigo Volódimir.
Esfaragulladas as amapolas
non has poder poer ningúa
na lápida fría
del tou amantísimo pai.
Marchou sen un fillo que lle cerrara os ollos.

Alló, nas estaciois,
ruxen os treis militares.
Cargados de héroes de guerra.