Non deixemos que nos silencien.

El peor que pode pasar condo se perde a calidade democrática non é a perda en sí mesma, senón que esta se dea sen que a ciudadanía seña conscente ou, pior aínda, sen que lle importe gran cousa. Aínda é pior que haxa xente que se alegre da perda democrática porque considere que hai outras cousas máis importantes, por caso a nación. Este é el caso del que pasou el 1 de Outubre de vai un par de anos, condo pudimos ver a parte da ciudadanía berrando aquelo de "a por ellos". Hoi, gran parte da ciudadanía española estará ben contenta de que haxa xente condenada a prisión por querer decidir sobre el sou futuro del xeito nel que, supostamente, deciden as sociedades democráticas, votando.

Úa cousa na que se está insistindo dende algús medios catalais é na idea de que el interpretación que el Tribunal Supremo fai del delito de sedición abre as portas para que colquer protesta pública poda ser considerada sedición, xa que se considera sedición a resistencia al autoridade con intención de cambiar el orde establecido. Esto resúltanos preocupante como soberanistas, como defensores del autodeterminación, como demócratas... Pero mesmo resulta preocupante como ciudadanos del Reino de España. Por muito que un puidera defender a unidade indiscutible de España, esta sentencia e este precedente vai volvérselle en contra condo colquera manifestación poda ser considerada sedición. Bon, colquera menos as que fain os chamados señardosos nel Valle de los Caídos, que, embora desobedezan abertamente as indicaciois da Guardia Civil, non sufren ningúa consecuencia, nin los escorren a toletazos.

El Estado, asina, impón a súa razón de ser porriba de colquera outro criterio. E failo impoendo a Lei, pero tamén desenvolvendo todo el aparato propagandístico que ten al alcance. Porque al final, úa mentira repetida mil veces (como que el procés foi un acontecemento chen de violencia), convírtese núa realidade.

En Asturias daqué sabemos del aparato propagandístico del Estado. Esta semana os medios de comunicación (recordemos que el principal medio de prensa escrita en Asturias foi fundado por Falange) bombardéannos coa visita del rei de España nus premios que, prá prensa asturiana e española, dá a Asturias úa proxección internacional que, a pouco que ún consulte a prensa internacional, pode ver que non se axusta á realidade.

Úa propaganda que presenta úa Asturias berzo de España, frente aos malois catalais, sen maior personalidade propia. Úa propaganda que se asenta en a visita da princesa Leonor e sous augustos pais (Canteli dixit) que, como xa pasou condo veu á coronación como señora deste Principado en Cuadonga, bota mao del esencialismo máis rancio e sempre ligada aos poderes fácticos, el Exército e a Igrexa. El ano pasado na Basílica de Cuadonga, pretendendo rememorar al rei Polaio, este ano na Catedral, imaxino que coa exposición da Cruz da Victoria e la dos Ánxeles. E claro, nesta augusta foto non pintan ben os tres traballadores de Vesuvius enzarrados en folga de fame na Catedral. A pergunta é obrigada, que van fer con elos? Porque lo mesmo acabamos concruíndo, entre aplausos rexios, que os traballadores de Vesuvius están sendo sediciosos e atentan contra España e ún dos sous pricipales símbolos, a Coroa.

 

Pero non se preocupen os traballadores de Vesuvius, se los botan da Catedral, sempre podrán arroparse coa bandeiroa xigante que el alcalde uviedín, Alfredo Canteli, pretende poer na Escandalera, porque España, a España monárquica, cadaldía máis militarizada, represiva, é a nosa prioridade.

E el pior non é que elos lo faigan, sinón que nós llelo deixemos, que nos enganen e nos desinformen, como se dice agora, que non nos arrouben el relato.

Na esquerda soberanista asturiana temos claro que levan anos querendonos impoer un relato falso. Un relato dúa Asturias idílica núa España exemplar. Dúa Asturias na que a industria non pecha, na que a xente non perde os postos de traballo ou non traballa precariamente e disfrutamos da sidra e os cachopos núa España que é un estado de dereto onde todos somos iguales, onde non se encarcela a naide polas ideas políticas, apesar da sentencia al procés, a pesar da sentencia aos rapaces de Altsatsu (daqué fairían), porque non hai abuso que non poda taparse cúa bandeiroa e coa sonrisa feliz da nena Leonor, descendente directa de Polaio. Mexan porriba de nós e toca dicir que chove. Por eso ointe estuven na concentración de apoio aos traballadores de Vesuvius na Plaza de la Catedral d'Uviéu e na Escandalera en apoio aos presos políticos catalais. Por eso hei estar na Escandalera contra os Premios da Vergoña, que non tein el obxectivo de premiar el arte, a ciencia, a concordia... senón de aprovetarse da proxección de personalidades reconocidas pra branquiar a Monarquía, a mesma Monarquía que arengou ás Forzas del Orde a quitar urnas e que arengará a quitar del medio as protestas dos traballadores, como dos que agora están en folga de fame en Asturias. Non queremos ser cómplices del engano al que se somete al noso poblo.

Por eso vos animo tamén a arrimarvos polas conferencias e actos que a plataforma Luitando pola Soberanía ten preparados neste Semana Republicana, na Llegra (El Postigu Baxu, 40, Uviéu), que empricipia hoi mesmo.

E, por suposto, anímovos a estar el venres ás 17:00 berrando alto que nin temos reis, nin somos vasallos, nin imos aceptar el sentimento antidemocrático que nos queren inocular.