Carta a un pai (II).

Como quixera eu

todas as miserias túas.

Morrer con vida

e non vivir morrendo.

(Carta un pai)

Teño hoi na mesa, 

a máis probe de tódaslas mesas,

un pouco de queixo

e pan de antointe.

Teño hoi as miserias túas

e a cachola fervente

interrogándome cadaldía

qué neno

              qué nena

estou botando al mundo.

Interrogándome cadaldía

qué mundo estou semando

prá nena

            pral neno.

E teño hoi

un corpo tibio

esperándome espido nas noites

nas que,

canso del mundo,

retorno pra repousar os ollos,

el corpo,

el espíritu.

Núa cama na que podo,

como a gata que se fai paxarella

ferme e referme

e renacer feito un home

novo.

Quiciabes todos os homes señan

un home novo

al erguerse cada mañá.

Teño hoi,

xahora,

todo el que podía ter,

e non boto en falta

nada.

E,

al fin,

hoi soi el home máis rico de tódolos homes

na mesa máis probe de tódalas mesas,

con un pouco de queixo

e pan de antointe.

E,

al fin,

podo pechar os ollos,

rir ás gargalladas

e descansar.

E,

al fin,

esto,

esto

era a felicidá.