Salir ás rúas baleiras
esquivando xente opaca
de sonrisos falsos,
corazois de pega.
Salir ás rúas baleiras
a deixar que el mundo
te meta outra volta
úa hostia na puta cara.
Espertar,
día si,
día tamén.
Espertar nun mundo escuro.
Eso
é terrorismo.
Coches bomba volando centros comerciales.
Úa inmolación
en sagrado holocausto
e el ruído del meu kalasnikov
recargando balas
ente tanto sangre.
Eso
é namais poesía.
Nenhum comentário:
Postar um comentário