Exilio.

A soledade del exilio
é aínda máis dura
condo estás na casa.
Estás na casa
e, con todo,
estás tan
           tan llonxe.

A soledá del exilio
é  aínda máis dura
condo sabes que poderías estar
aínda moito máis llonxe;
tan
    tan llonxe
que marea pensar nello.

A soledade del exilio
é realmente dura
condo te soñas llonxe,
mui
     mui llonxe;
noutros mundos
de outras xentes.

Mundos de xentes extrañas
de extrañas falas,
de extrañas roupas,
guapos cantares
e exóticas comidas
(falo tamén de gastronomía).

A soledade del exilio
é aínda máis dura
condo non hai nin Reino
                                  (nin República)
nos Célos nin na Terra
que espere por daquén desterrado;
desterrado de sí mesmo.