Fin del mundo.

«Un grupo cristiano asegura que hoy es el fin del mundo.»

                   El Comercio, 7-10-15

«Despois de esto mirei e vin úa porta aberta nel célo; e aquella primeira voz, como de trompeta, que ouguín falando comigo, dicía "sube aquí e mostrareite el que ten que suceder despois de esto"»

                   Apocalipsis, 4, 1 

Hoi,
7 de outubre de 2015,
non vai acabar el mundo
(vaia por Dios).

E se hoi,
23 de dhulhijja
de 1436,
acabara el mundo
xa pra sempre?

Que habería fer?

Correría.
Correría pola Terra,
os valles e os montes.
Nadaría
           bebería
                      surcaría
os mares infinitos
namais por ver os tous ollos
úa vez máis.

Suplicaría aos deuses,
al tou Deus,
á mía Deusa
                 (que es tu)
úa última,
             úa primeira
noite.

Úa noite pra chuchar el tou corpo,
pra chuchar a túa alma.
Úa noite pra tomar mil cafés,
mil tes
        con menta
                      e zucre
                                mouro.

Deitaríame al tou llado
a esperar aos xinetes 
da morte
            da fame
                       da guerra
                                    da peste.

Contaríalles que conozo xa
a fame
dos tous chuchos ausentes,
dos tous ollos esquivos,
das túas palabras calladas;

a peste
das soledades das mías noites,
del frío del meu corpo
sintindo sen tocar,
                          e tan cerca!
                                          el tou corpo;

a guerra
contra el peor dos enemigos,
eu mesmo,
el máis odioso e furibundo;

a morte
coa que me matas,
quiciabes sen sabello,
se me miras porque me miras,
se non me miras porque nada vexo.

Se acabara el mundo
deitaríame,
suavemente,
casto,
pío,
sobre ti.
Pra que non te tocara
nin llume
nin azufre.

Pra que namáis choveran porriba tou
pétalos de rosas
                        de claveles
                                        de semprevivas.

Se hoi acabara el mundo,
que desventurosa desgracia!,
se acabase el día
e non puidera pasallo contigo.