Bocetos del día a día.

«Coyí d'un artu una flor
y esgatuñéme les manes.
Munches flores hai n'amor,
pero arestes, tamién hailes».
        Coyí d'un artu una flor (tradicional).

Nada ye
esgatuñar les manes.
Nada importa destrozales
                                       desangrales
                                                        espeyellales.
El dolor real
realmente insufrible
nun ta nes espines.
Ye l'arume.
L'arume de les flores,
que lu lleva l'aire,
que nun queda.
Que dexa la so marca
nes vidayes
y desángrame
per dientro.

_________________

Compartir soledaes
de barra de bar.
Una moza sorbe'l so café
y un aprendiz de contador
esgarabatea nesta llibretina.
Un guaḥucu nagua por salir al parque,
onde ta'l fríu.
Un aprendiz de contador
sal al parque,
onde ta'l fríu.
Pero'l parque
vaciu
       ensin neños
                    ensin vida
ta equí dientro,
dígome resbuscando nel bolsu la camisa,
ési que ta al llau esquierdu,
pegadín al pechu,
buscando los branos
que va tanto perdí.

________________

Hai coses comunes,
vulgares,
d'eses que se faen
tolos díes.
Obres maraviyoses.

Tender la ropa ye,
probablemente,
el xestu más
heroicu
         sensual
                   arrebatador
                                   insurxente
(sí, insurxente)
col que valtar a un paisanu
(bono, yá ye muncho dicir)
ensin dase un pijo d'importancia.

Y asina lo faes.