Han chamar.

«Saludo a la fábrica del llanto,
por su trabajador soy bienvenido».

Skalariak, Despídeme.

«Que vienen, vienen, vienen
los lentos, lentos, lentos,
los ávidos, los fúnebres,
los aéreos carniceros».

Miguel Hernández, Canción del antiavionista.

 
Han chamar,
ás altas horas da madrugada.
Han chamar
á túa porta.

Na cabeza dos nenos ha quedar,
xa pra sempre
el cantar á morte
cantar das botas covardes nel terrén.
Han chorar os vellos,
feitos nenos,
el zumbido dos morteiros
entre as penas.

Han chamar,
ás altas horas da madrugada,
en todas as portas
nas que nun tea a marca del cordeiro.
Han ser todos os valles
valles de llágrimas.

Han chamar,
polos primoxénitos,
polos pequenos,
polos medianos,
polos homes,
polas mulleres,
polos vellos.

Han raparnos as cabezas,
cortarnos os collois,
os senos.
Han violarvos,
violarnos,
e derrumbar os nosos corazois
e que traicionemos aos compañeiros.

E é que
a todo home de ben,
a toda muller de ben,
han caerlle, tarde ou temprano,
dúas hostias,
un tiro
ou úa puñalada.