Delantre dos oios.

«O querubim gostou de ver aquele sonriso. No céu também se sorria muito, mas sempre seraficamente e com uma ligeira expressão de contrariedade».

(José Saramago, Caim).

«Nun teño intención d'entar

nel tou reino dos cielos;

pol resto, eu xa sei

únde queda el inferno».

 (María José Fraga, Terra de Pataricos).

Unde foi que posou el ánxel

aquella tremorosa mao

senón nas túas tetas?

I ver a túa sonrisa

i todo el que oculta;

el que guardan os tous oios,

el que guardan a os meus oios

el que se esculca

i non se divisa.

 I sentirte tan llonxe

como a min mesmo me sinto.

I sentirte tan cerca,

apertando meu corpo como un cinto,

el que amarra meus calzóis

pra que non caigan,

pra que non faigan

que boten a volar as pasiois.

Unde foi que posou el ánxel

aquellos tremorosos oios

senón foi en ti?

Será que aquel que dixo

«A lluz seña feita»

nunca foi?

Será que si que foi

el que te quixo

xunta min, dereta?

Será que hei vagar eu sin descanso

como vagou el probe Caín?

será que tamén llevo a morte en min?

Ou pode que acorde de este disenso?

Unde foi que posou el ánxel

a súa tremorosa llingua

senón nos tous llabios?

I non me importa.

Si el que dixo «señan todas as frores»

esistiu ou nunca foi.

I nun me importa

porque todas as frores sodes hoi.

I el tou arume espárdese como por folles

de úas gaitas que soan tremorosas

anunciando úa morte segura

i quen sabe se a tortura

de morrer nas terras pantanosas

que tán llonxe dos tous brazos atentos,

dos tous chuchos apasionados,

país de castellos, dragois i portentos

del que quen sabe se tou xa desterrado.

Unde foi que posou el ánxel

a súa tremorosa palabra

senón nel tou sexo?

I hei migrar al Oeste,

i hei de atopar os tous oios.

I hei correr hacia el Leste

i hanme alcanzar os tous chuchos.

I hei beber da túa llingua

                                         da túa frente

                                                             del tou peto.

I hei de saciarme nel tou sexo, beber todo el augua que hasta ei chega, correndo por todo el tou corpo, dende el manantial dos tous oios

llimpios.