«Coméime los coyones per detrás».Úa amiga mía.
Ás veces, sólo ás
veces,
teño que soportar
con dolor
todas as vosas
idioteces,
tratar de calmar
el terror
que me poducen as
vosas voces,
y toda a vergonza
ayía,
que case sempre
que falades anía
nesta cabeza mía,
xa cansada,
cautiva
desarmada
pola vosa boca
sempre chía
de verdades pra vosoutros incuestionables,
irreductibles,
indiscutibles.
Ás veces, sólo ás
veces,
resultádesme tan
temibles
que m’escondo
como as avestruces.
Quero manter a
pouca cordura que me queda.
Nenhum comentário:
Postar um comentário