Asturianos.

Col atentado contra Charlie Hebdo muitos franceses pergúntanse por un llado polla súa seguridá i pol outro polla integración da población musulmana na República. I con ello, polla integración dos inmigrantes na República. I con ello polla integración dos inmigrantes de segunda, terceira i cuarta xeración na República. 

I, polo que vexo nas redes sociales en España muita xente se fai a mesma pergunta. I en Asturias tamén, mesmo dende entornos asturianistas ou mesmo soberanistas pode xurdir, i parece que en dalgús casos xurde, a pergunta, cómo integramos a os inmigrantes de primeira, segunda, terceira ou cuarta xeración? I eu nun podo deixar a pergunta ei, sen darme cunta de todo lo que ello imprica (con úa voluntá esplícita ou non, eso é outro tema). Asina que empricipiemos pol principio, polo básico. Qué é un inmigrante? A pergunta parece estúpida, pero pra nada lo é. Un inmigrante, parece claro, é, diznos el diccionario, úa persona que «inmigra ou inmigrou recentemente», entendendo inmigrar como «entrar nun país estranxeiro co fin de establecerse nel». Esto é, un inmigrante é, por definición, úa persona que se move de un llugar a outro. Agora a pergunta é... Cómo se pode ser un inmigrante de segunda xeración? Porque, poñamos por caso, se meus pais veron a Asturias dende Senegal, inmigraron, pero se eu xa nacín en Asturias... Cómo pode ser inmigrante daquén que naceu aquí? I se en cunta de inmigrar os meus pais fixéronlo os meus volos? I se foron os meus bisvolos? Porque ser inmigrante de segunda xeración é compricado, pero sello de terceira, cuarta ou quinta xeración inda parece máis raro. 

Mesmo xente que nun naceu en Asturias pero que veu aquí xa de mui pequena... Son inmigrantes en algúa forma? Pode ser inmigrante daquén que nun conoce máis país que este? I os fiios adoptados por pais asturianos? Ese Xuaco i esa Gadía que adoptan úa nena en China, un nenín nel Congo i ie poin Xabiel ou Palomba? (ou Kevin ou Jennifer, qué máis dá), son asturianos? 

Parece que a maioría de nosoutros aseveraría que son asturianos i que el asturianía nun ta nel color da peleia... Pero dudaría máis dos fiios de esa familia senegalesa, rumana ou marroquía. I é que tal parece que os asturianos poden ser mouros, pero xa eso de rezarïe a Alá... I non, este tipo de posturas nun las defende namáis ese asturiano conservador i católico, el ateo de esquerdas tamén parece ter reparos. 

I el asturianismo se pergunta se mañá en Asturias poden ser un problema i cómo podemos integrallos... Digo eu que quizáis el primeiro paso pra integrallos é nun vellos como outra cousa, asumir sen problemas que son asturianos i que forman parte da sociedá asturiana, i del mesmo xeito que naide pretende integrar a daquén de Cangas, de Morcín ou da Veiga, haberá que pensar del mesmo xeito hacia as personas que son de Parres, de Cangas, de Morcín ou da Veiga, por mais que el sou color de peleia nun se corresponda col que esperábamos topar en Parres, en Cangas, en Morcín ou na Veiga, por máis que teñan nomes que nun señan os máis usuales en Parres, Cangas, Morcín ou a Veiga, ou por máis que ie recen a un dios al que nunca primeiro se ie rezara en este país (polo demáis, nun teño eu ningún interés en que ie recen a ningún dios, pero tampouco me xenera ningún tipo de prexuicio nin de problema que mañá llevanten en Muías úa mezquita). 

Xa lo dixera Dixebra, y xa lo cantamos todos, «somos toos indios de la mesma tierra», pero, como diría Orwell, us máis que outros, porque mentres que parece que us lo son por dereto propio outros tein que esforzarse en demostrar que lo son, en demostrar que nun son un problema, que nun son conflictivos i que nun van matarnos a todos. 

I é que condo toca sacar as bandeiras nacionales á calle a meior forma de fer país igual é deixándolas en casa. Condo toca fer país, a lo meior temos que ter mui mui claro qué tipo de país queremos fer i quen é parte de él.