segunda-feira, 6 de setembro de 2010

El problema vasco y a solución británica.



ETA anuncia el cese das súas actividades armadas, anque nun dice se este cese é definitivo ou cuáles son as condicióis (que de seguro que las haberá). Nada más saberse a noticia, Javier Arenas eríxese él solo en voceiro dos españoles y afirma qu'a os españoles el única noticia que yes interesa é qu'ETA deixa definitívamente a violencia y entrega as armas.

Batasuna llevaba xa us meses pidindo a ETA qu'abandonara a lluita armada, y ETA finalmente parece dar un paso, anque evidentemente nun é definitivo. Batasuna ta illegalizada porque nun condenaba a violencia, peró ETA parece querer deixar a violencia... ¿Poderá Batasuna presentarse a os prósimos comicios municipales? Se Batasuna nun podera presentarse ás prósimas eleccióis muita xente se perguntaría por qué, y ta claro qu'eso afectaría muito al proceso de paz que pode tar abríndose.

Dice Arenas que sólo ha d'interesarnos qu'ETA abandone a violencia, y parece qu'ese é el único punto de partida pra falar, pra negociar un proceso de paz... Peró parece realmente difícil negociar nada condo partimos de dúas posturas irreconciliables y innegociables. Por un llao pral Estao español y en particular pral Goberno parece imposible negociar nada qu'afecte á unidá d'España. España é úa nación indivisible y eso nun se negocia. Por outro llao, pra búa parte da sociedá vasca, y pra ETA en particular, parece innegociable qu'a salida al conflicto pasa pola llibre autodeterminación del pueblo vasco. Sólo se pode solucionar esto con un referéndum que permita a os vascos decidir a súa independencia ou seguir formando parte del Estao español. Mentres nun haxa un acercamento entre estas dúas posturas nun parece viable úa solución dialogada pral conflicto, y ta claro que son dúas posturas antagónicas.

Vei pouco sorprendéume ver na caye dous coches, ún con matrícula de Gran Bretaña y el outro con matrícula d'Escocia. Nun é que tuvera el indicativo d'Escocia, como os coches asturianos tein a "O" de Oviedo, é que sinxellamente era úa matrícula parecida peró distinta. Eso en España sería impensable, como impensable é qu'os distintos territorios teñan seleccióis deportivas nacionales, como pasa nel Reino Unido (Inglaterra tén a súa selección, Gales la súa, Escocia la súa y Irlanda del Norte la súa). Al aprobarse el novo Estatuto d'autonomía de Cataluña el que más molestóu foi a denominación de Cataluña como nación, mentres que nel Reino Unido a denominación de nación ou país pra referirse a os territorios que lo constituyen nun sólo nun son raros, senón qu'en nengún momento prantía problemas de que se vaya romper a unidá patria, nin se custiona al hora de falar das distintas nacióis qu'el Reino Unido seña un Estao soberano, como España, Francia ou Alemaña.

A reivindicación das seleccióis deportivas nacionales (además da Selección Española) é úa reivindicación que xa podemos definir d'histórica, y con muita demanda sobre todo nel País Vasco y en Cataluña, y nun esqueicemos que tamén aquí en Asturias hai certa demanda (anque neste caso seña testimonial). Satisfacer esta reivindicación é un xesto que tén úa consecuencia política nula, peró que tería úa consecuencia simbólica mayúscula pra toda aquella xente que sinte qu'a súa nación é el País Vasco (y sempre seguiría habendo úa Selección Española pra toda a xente que sinta qu'a súa nación é España).

Un reconocemento sincero de qu'España é un Estao plurinacional y certos axustes nel chamao Estao das Autonomías que tuvera encaminao hacia el federalismo, serían obcióis pra fer posible que toda a xente que, particularmente nel País Vasco y Cataluña, peró tamén noutras Comunidades como a nosa, nun se sinte cómoda dentro d'esa realidá nacional española, se sintiran más cómodos núa España con un discurso político mui distinto al que tén hoi.

Desdeixar d'úa vez el idea de qu'a llingua propia d'España é el castellano y las demás son pouco menos qu'accidentes indeseaos, ou llinguas secundarias de menor valía, deixar d'alimentar fobias estúpidas (como a catalanofobia) dende os medios de comunicación de masas... tamén son pequenos xestos que nos poden axudar a contruir úa realidá estatal española más axeitada pra todos.

É curioso cómo en Escocia nun parece qu'haxa mayor preocupación porque a Union Jack ondee al llao da bandeira escocesa, y os británicos nun parecen vivir con esa obsesión qu'hai en España de qu'a unidá patria corre peligro. Quiciabes a unidá patria corra, de feito, menos peligro porque nun hai esta paranoya colectiva.

Outro aspecto preocupante nel problema vasco é Navarra. Ta claro qu'a anexión de Navarra al réxime autonómico vasco, anque prevista na Constitución, nunca formóu parte del mapa imaxinao polos padres da patria da España actual. El que resulta incomprensible é por qué se nega na propia Constitución a posibilidá de construir federacióis d'Autonomías, úa opción que quiciabes poderíamos plantiar pra intentar conxugar as aspiracióis d'os que baban por úa Euskal Herria unida y os que defenden úa Navarra foral y española. Esta opción quiciabes nun seña a miyor, é más, quiciabes nun seña nin válida, peró nun hai razón nengúa pra que nun seña a lo menos estudiable.

En definitiva, creo que pra solucionar el problema vasco hai que sentar primeiro as bases pra solucionar el problema español, y é qu'en España inda nun quedóu claro el modelo d'Estao que prentendemos construir, inda nun quedaron claras as bases prá identidá colectiva que se pretende infundir. Y esto sólo xenera confusión, frustración y mala baba.

Podemos tar ante un pequeno paso pra us políticos, peró un gran paso pra us pueblos.


NOTA: Con este artículo nun queremos obviar, naturalmente, el conflicto d'Irlanda del Norte.

5 comentários:

  1. (Hai xente que te lleemos, anque nun te deixemos sempre comentarios. Nun vayas creer... Bon artículo)

    ResponderExcluir
  2. Os que nun temos claro el estao que queren somos nós. É dicir, un Estao uniformador que nega ás nacióis que tein dentro, unde á túa llingua y a mía (as dúas llinguas propias d'Asturias) nun son oficiales, unde se fexo a estratexa del café pra todos y nun se deixó fer (como ben apuntas) federacióis ente comunidades y un llargo etc. máis.

    Se con esto, con esta triste realidá nun nos damos conta del Estao qu'ellos queren, y é tamén porque ellos queren fernos crer eso mesmo. A súa idea de Estao nun é á idea d'un estao llibre.

    Bon artículo, presta ller reflexióis sobre estos temas y presta ller cousas na outra llingua d'Asturias. Un saludo y muitas gracias por terme ente os teus blogues amigos.

    Salú!

    ResponderExcluir
  3. :) Ides sacarme os colores. Gracias por llerme, nun creades qu'eu tamén vos lleo :)

    A verdá é que nun soi a entender a zarrazón que mantén el Estao español en non dialogar con ETA y a esquerda abertzale, prefirindo manter el qu'é, como diz Pelayu, el sou modelo d'Estao á resolución del conflicto.

    Nun se pode entender.

    ResponderExcluir
  4. VIVA ESPAÑA,MUERTE A ETA Y LA BASURA EUSKALDUN!!!

    ResponderExcluir
  5. Ta mui ben que, se te mola, berres "viva España", peró penso que, ou ben nun teis mui claro qué significa "euskaldun" ou ben nun teis a cabeza del todo amueblada... Euskaldún é sinónimo de vasco (ou en ocasióis de vascófono), polo que (anque decidín publicar el tou comentario, pra que naide nun diga que nel meu blogue nun se pode dicir "viva España") agradecería que nun s'insultara al poblo vasco.

    Gora Euskal Herria eta gora euskara.

    ResponderExcluir