Frente al espeyo.

¡Espido!
Espido teño muita máis grasa.
Espido teño muito máis pelo.
Espido teño muita menos xorra.
Espido teño muito máis medo.

Espido quero tou corpo col meu corpo.
Espido.
Que s'enrede tou pelo col meu pelo.
Que faiga velcro.
Espido soi máis suave
y tou menos llonxe.

Espido.
Espido soi fráxil,
mui dócil,
con toda a mía manteiga
y mirando tous oyos de meiga
véxome pesado como úa llouxa.
Porque espido soi grande,
pero quiciabes pouca cousa,
y tremo se tas delantre
sintíndome espido.

Espido é como me quero,
espido xunto tou corpo espido.
Sintir as as túas maos sin roupa,
el tou ventre, as túas tetas,
sin roupa as túas pernas y que me vexas
como eu te vexo,
espida.

Abrazar os tous soños todos,
col calor del meu pelo,
da mía grasa.
Que nun hai aquí llobos
que coman os nosos corpos fofos
nin naide que nos tusa.

Espido soi pouca cousa,
peró cousa grande.
Espido perdo el medo
condo acaricias a mía gorxa
coa túa llingua palpitante.
Espido vólvome cego
a todo el que nun importa,
soi eu, non el que llevo
nin el que gano nin el que teño.

Pasa, y zarra a porta, 
que naide máis nos vexa,
que tamos
                   espidos.