Arde Grecia, peró nun queima.

Con un 40% de paro Grecia sale é caye. Úa horda de gregos y gregas intentan tomar el Parlamento y os medios de comunicación españoles nos lo venden como daqué esperpéntico, case propio dos países tercermundistas, sen duda daqué pouco apropiao nesta Europa sotisficada y cool

Con un 40% de paro Grecia arde. Y nel outro llao del océano, na Arxentina, escúitanse voces de solidaridá col poblo grego, voces que nun sentimos d'este llao del Atlántico. Delantre da embaxada grega os arxentinos esixen qu'el FMI nun meta as súas garras nel país heleno. Xa sabe el poblo arxentín lo qu'eso quer dicir, xa sufriron as consecuencias nun vei tanto tempo, anque Europa xa nun lo recorde.

Con un 20% de paro España durme. Os sindicatos (del crimen) nun ven viable convocar úa folga xeneral. Dende as filas del PP tán debecendo por qu'a crisis vaya alcance el sou máximo esponente pra poder sobrepasar elecetoralmente al PSOE (¡vaya dúas patas pra úa banqueta!), peró coiciden con ZP en qu'a folga xeneral nun é úa solución «sólo nos faltaba eso, paralizar el país ahora que estamos en crisis», y é que nas custióis importantes, na defensa da súa clase, nun hai fisura entre os partidos del poder, porque goberne quen goberne, lo realmente importante é que mandar, manden sempre os mesmos.

Parafraseando a Os Diplomáticos podemos dicir qu'«arde Grecia, peró nun queima», porque este llume nun parece estenderse por Europa. Nun podemos entender por qué condo el Goberno d'España conxela el salario ás y a os pensionistas, condo baxa el salario das trabayadoras y os trabayadores públicos, condo é incapaz de deter a subida del paro, condo nos minte dicíndonos que tamos salindo da crisis, el sou brazo ¿sindical? fai, de facto, chamadas á moderación. Mentres a población ta espectante esperando por esa folga xeneral que nun chega, convocan úa pral funcionariao que, previsiblemente, nun terá tanto seguimento como poderíamos pensar nun principio. "Paciencia", piden dende Moncloa. Paciencia, que nun hai problema, xa asoman os brotes verdes.

Mentres, os gregos intentan tomar el Parlamento, mostran el sou descontento y ye dicen á Unión Europea qu'as súas políticas económicas ultralliberales son as que llevaron a ese país (y a España, y a Portugal...) á ruina. Grecia ye berra alto al sou Goberno que favorecer a os bancos porriba da xente tén as súas consecuencias, nun é de baldre. Mentres, en España, nun hai que subirye os impostos ás grandes empresas y ás entidades bancarias, porque se las afogamos nun poderán xenerar empleo (¿¿¿¿¿¿¿¿¿EIN?????????????). As gregas y os gregos saben lo qu'os españoles y as españolas parecen inorar, que, como ben denuncian dende Arxentina, se el FMI impón as súas políticas económicas en Grecia, el sou futuro nun pode ser outro qu'el del paín andín. Y quen fala de Grecia fala d'outros territorios da UE, como el Estao español. ¿Ou temos qu'esperar a qu'os bancos echen el peche pra reaccionar?

Grecia, os nosos oyos postos en ti, a nosa solidaridá contigo.